Οι προτάσεις της ΕΡΑ στη Γ.Σ. της ΔΟΕ για το Πρόγραμμα Δράσης

25/6/2014

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Οι εργαζόμενοι ζουν τη βαρβαρότητα της πιο σκληρής επίθεσης του κεφαλαίου που θέλει να πάρει την ιστορική ρεβάνς, να μηδενίσει το κοντέρ των κατακτήσεων και να επαναφέρει τους εργαζόμενους στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Όλη η χώρα μετατρέπεται σε μια απέραντη ζώνη φτηνής, ευέλικτης, ενοικιαζόμενης εργασίας, με εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα.

Η υποχρηματοδότηση της παιδείας, η περαιτέρω προώθηση του λεγόμενου  «Νέου Σχολείου», με αρνητικές συνέπειες στο περιεχόμενο της μόρφωσης, στη δομή και στη λειτουργία του σχολείου, η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, του εκπαιδευτικού έργου  και του εκπαιδευτικού, το νέο σχέδιο νόμου για τη ειδική αγωγή που  ουσιαστικά τη διαλύει και προσφέρει τους μαθητές με ανάγκες υποστήριξης και τις οικογένειές τους βορά στους κερδοσκόπους της αγοράς, η αντικατάσταση της μόνιμης εργασίας από ενοικιαζόμενη και κοινωφελή εργασία μέσω ΕΣΠΑ, το νέο Λύκειο που οδηγεί τους μαθητές εκτός αυτού, στη φτηνή κατάρτιση και στην απλήρωτη μαθητεία εμπειρία (στόχος το 30% να αποκτά εργασιακή εμπειρία ως τα 18) αποτελούν ξεχωριστές ψηφίδες ενός παζλ που βίαια στήνεται και διαλύει το δημόσιο σχολείο και κάνει την εκπαίδευση σκληρά ταξική. Είναι μια επέμβαση που γίνεται συστηματικά και οργανωμένα, με μέτρα που «δένουν», σχετίζονται μεταξύ τους, εφαρμόζονται είτε δια της πειθούς είτε πατώντας σε ήδη διαμορφωμένες αντιλήψεις και θα αλλάξουν κυριολεκτικά το DNA της εκπαίδευσης, του σχολείου και του εκπαιδευτικού.

Η μετατροπή της εκπαίδευσης από δημόσιο κοινωνικό αγαθό και υποχρέωση του κράτους σε εμπόρευμα είναι σκοπός αυτής της  πολιτικής. Προωθείται η πλήρης αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης συρρικνώνοντας στο ελάχιστο την κρατική χρηματοδότηση στα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα όλων των βαθμίδων, έτσι ώστε μαθητές και σπουδαστές να εξωθηθούν να γίνουν πελάτες των εκπαιδευτικών αγορών, που σκανδαλωδώς πριμοδοτούνται, οι δε εκπαιδευτικοί να εξαναγκαστούν να αποδεχθούν επαχθείς όρους εργασίας τόσο σε επίπεδο αμοιβών, όσο και σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων.

Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και του εκπαιδευτικού ήταν και παραμένει  κομβικό σημείο για τη συνέχιση της ύπαρξης του Δωρεάν Δημόσιου σχολείου αλλά και της ύπαρξης στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων και παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατίας για τους εκπαιδευτικούς. Από την εφαρμογή της ή όχι, θα κριθεί αν θα μιλάμε τα επόμενα χρόνια για ένα σχολείο για όλους ή για σχολεία πολλών ταχυτήτων, σκληρά ταξικά προσδιορισμένα για παροχή απλών δεξιοτήτων στην πλειοψηφία του μαθητικού πληθυσμού  υποταγμένα, κάθε φορά στις επιταγές και τις ανάγκες της αγοράς. Ξεκίνησε ήδη η εφαρμογή της αξιολόγησης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα όπου κατατάσσει και χαρακτηρίζει προκαταβολικά το 15 % των εργαζομένων ως ανεπαρκείς ρίχνοντάς τους στον καιάδα της απόλυσης και της ανεργίας.

Το ερχόμενο Φθινόπωρο θα κουβαλάει ακόμα μαζί του: νέο ασφαλιστικό με σκληρές παρεμβάσεις σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, νέο μισθολόγιο με ατομικό μισθό σύμφωνα με την  ατομική απόδοση, νέες μεταρρυθμίσεις για την μετάλλαξη και τη συμμόρφωση του σχολείου στις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και στόχο τη μεγαλύτερη οργανωτική και οικονομική αυτοτέλεια, νέο συνδικαλιστικό νόμο για να περιοριστούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα και οι δυνατότητες αντίδρασης των εργαζομένων. 

Οφείλει το σύνολο του κλάδου να αντιληφθεί πως χωρίς διαρκή παρατεταμένο  αγώνα με συγκρουσιακά χαρακτηριστικά και όρους μαζικού κινήματος δεν πρόκειται να σταματήσουμε  την αξιολόγηση και να αποτρέψουμε τις καταστροφικές συνέπειες. Δεν κάνουμε πίσω αν δεν καταργηθεί το θεσμικό πλαίσιο για την αξιολόγηση.

Ο αγώνας για να μην εφαρμοστεί η αξιολόγηση θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε κίνημα ενάντια στη διάλυση του Δημόσιου σχολείου. Οφείλουμε να διευρύνουμε τα όρια παρέμβασης και να συναντηθούμε με ανάλογα κινήματα υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών σε κάθε γειτονιά.

Οι εκπαιδευτικοί, μαζί με άλλους εργαζόμενους, αλλά και άνεργους και συνταξιούχους πρέπει να βρεθούν μαζί στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές. Να συναντηθούν με τα κινήματα πόλης, με τις ομάδες αλληλεγγύης, να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία κινήσεων υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου και αντιφασιστικών πρωτοβουλιών, να διαχυθούν με λίγα λόγια μέσα στην κοινωνία κι έτσι να δημιουργήσουν τους όρους ανατροπής του πολιτικού σκηνικού μέσω αυτών των κοινωνικών συμμαχιών.

Αποτελεί μονόδρομο για τις αποφάσεις της 83^ης ΓΣ η πολιτικοποίηση των αιτημάτων. Η λύση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την αλλαγή των κεντρικών πολιτικών, την έξοδο της χώρας από το μηχανισμό της τρόικας, την απεμπλοκή από το βραχνά του χρέους, την κατάργηση των μνημονίων και την ανατροπή της συγκυβέρνησης  των μνημονίων.  Αυτός ο στόχος δεν μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με την κοινοβουλευτική  διαδικασία. Χρειάζεται  ανατροπή μέσα στην κοινωνία και ιδιαίτερα μέσα στα πληττόμενα στρώματα. Για να ηττηθεί η πολιτική της λιτότητας πρέπει πρώτα να ηττηθεί στην κοινωνία και μετά στο κοινοβούλιο.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη νίκη είναι ο αγώνας για την κατάκτηση της ηγεμονίας μέσα στην κοινωνία με τη δημιουργία ενός ενωτικού, μαζικού, ριζοσπαστικού και ταξικού κινήματος. Η ανάπτυξη και η λειτουργία ενός τέτοιου  κινήματος, θέτει και τις βάσεις ενός διαφορετικού μοντέλου συνδικαλισμού το οποίο δεν θα λειτουργεί αυτόνομα, ριζοσπαστικά και ανατρεπτικά μόνο στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, αλλά και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενός μονιμότερου κινήματος αντίστασης ενάντια σε οποιεσδήποτε μελλοντικές κυβερνήσεις,  υπερασπιστής του κόσμου της εργασίας και της κοινωνίας. Και σ’ ότι αφορά την ΕΡΑ, ακόμα και με κυβέρνηση της Αριστεράς.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι η 83^η Γενική  Συνέλευση του κλάδου θα πρέπει να αποφασίσει, να συγκρουστεί με την κυβέρνηση με κάθε μορφή αγώνα.

Προτείνουμε:

Ø Άμεσο κάλεσμα-σύσκεψη με την ΟΛΜΕ και τις ομοσπονδίες του δημοσίου για συντονισμό του αγώνα.

Ø Την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη Γενικές Συνελεύσεις στους συλλόγους.

Ø Κάλεσμα της ΔΟΕ προς τους τοπικούς συλλόγους για το συντονισμό  των πρωτοβάθμιων σωματείων με σκοπό τη γενίκευση του αγώνα για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και των δημόσιων αγαθών.

Ø Τα σχολεία να γίνουν κύτταρο αντίστασης και αγώνα με τη συμμετοχή και των γονέων.

Ø Ορισμός ημέρας Παιδείας κάθε Σάββατο  από το Σεπτέμβρη με εκδηλώσεις κατά τόπους.

Ø Κάλεσμα για δυναμική κινητοποίηση όλου του κλάδου, όλων των συναδέλφων στη ΔΕΘ.

Ø Την ημέρα του αγιασμού να σταλεί και να αναγνωστεί επιστολή από  τη ΔΟΕ  προς τους γονείς.

Ø Σε ημέρα που θα αποφασιστεί ως καταληκτική, από τη ΔΟΕ, κατά το μήνα Σεπτέμβρη, να καλεστούν οι διευθυντές όλων των σχολικών μονάδων να καταθέσουν μαζικά τις παραιτήσεις τους στη ΔΟΕ με σκοπό να τις καταθέσει στο υπουργείο. Το ίδιο να πράξουν με άρνησή τους και όσοι συνάδελφοι βρίσκονται στον ενιαίο πίνακα επιλογής διευθυντών.

Ø Σε συνέχεια των προηγούμενων αγωνιστικών βημάτων  Τριήμερη απεργιακή κινητοποίηση στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη (ή το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη) «κλειδωμένη» από την 83^η Γενική Συνέλευση με συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια.

Ø Γενικές συνελεύσεις  και ολομέλεια προέδρων για συνέχιση του αγώνα.

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς

H ΕΡΑ για την ειδική εκπαίδευση

25/6/2014

Το νέο νομοσχέδιο της Ειδικής Εκπαίδευσης αναμένεται να κατατεθεί για ψήφιση και τον τελευταίο καιρό πολλά έχουν ακουστεί και γραφεί από όλους τους φορείς που ασχολούνται με την Ειδική Εκπαίδευση. Το νέο σχέδιο νόμου δεν αποτέλεσε αντικείμενο ενός ουσιαστικού δημοκρατικού διαλόγου ανάμεσα στο Υπουργείο Παιδείας και στους ενδιαφερόμενους επιστημονικούς και συλλογικούς φορείς, ώστε να αντιμετωπιστούν τα διαχρονικά προβλήματα της Ειδικής Εκπαίδευσης που προκύπτουν από την αποσπασματικότητα των ασαφών νομικο-πολιτικών μέτρων και την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο. Υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο την Ειδική Εκπαίδευση με τη μεγαλύτερη συρρίκνωση δομών και υποστηρικτικών υπηρεσιών, ωθεί τη συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στο περιθώριο, ενώ υποβαθμίζει ακόμα περισσότερο και τα εργασιακά κεκτημένα όλων των εκπαιδευτικών λειτουργών του κλάδου.   

Το σχέδιο νόμου, παρόλο που ξεκινά με μία ρητορική περί της ένταξης των μαθητών με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στην εκπαιδευτική διαδικασία, στο σύνολό του φανερώνει ότι δεν υπάρχει η στοιχειώδης έστω βούληση ώστε να πραγματωθεί ο στόχος της ισότιμης ένταξης των μαθητών με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες στην κοινωνία. Η προσεκτική και έντιμη «ανάγνωση» των πεπραγμένων της πολιτικής εξουσίας από το 2000 μέχρι σήμερα, πιστοποιεί ότι η απαξίωση της Ειδικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα είναι συνειδητή επιλογή των κυβερνώντων.

  Στην ουσία δεν υπάρχει μια ουσιαστική πολιτική βούληση από το υπουργείο παιδείας, υπό τις παρούσες συνθήκες του άκρατου φιλελευθερισμού και των μνημονιακών πολιτικών, για την επίλυση ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τον χώρο της αναπηρίας. Στους μνημονιακούς καιρούς που ζούμε, η Ειδική Εκπαίδευση μοιάζει να είναι πολυτέλεια σε μία χώρα που ψάχνει πως και πώς να περικόψει ακόμα και αυτά που απόμειναν από πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού της.

Η παρούσα κατάσταση

Η φοίτηση των μαθητών με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες σε όλες τις δομές της εκπαίδευσης συναντά αξεπέραστα εμπόδια λόγο της ανεπαρκούς κτηριακής και υλικοτεχνικής υποδομής, και των μεγάλων ελλείψεων σε εξειδικευμένο προσωπικό. Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να χρηματοδοτεί όλες τις δομές της εκπαίδευσης μέσω κοινοτικών προγραμμάτων – ΕΣΠΑ ακυρώνει το κοινωνικό κράτος, τις εργασιακές σχέσεις και την ρητή διάταξη του άρθρου 16 του Συντάγματος για δημόσια δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.

Όσων αφορά στο θεσμό της παράλληλης στήριξης με το νομοσχέδιο δημιουργούνται επιπρόσθετα ζητήματα. Πολλά από τα αιτήματα για παράλληλη στήριξη απορρίπτονται, ενώ ο τρόπος υλοποίησης της παράλληλης στήριξης δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μαθητών με ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών αναγκών (π.χ. υποστήριξη για ορισμένο αριθμό διδακτικών ωρών), με αποτέλεσμα να αναιρείται ουσιαστικά ο σκοπός της. Με τη νομική  αναγνώριση της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης μετατίθεται η ευθύνη της πολιτείας να παρέχει τις απαιτούμενες υπηρεσίες εκπαίδευσης στις οικογένειες και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για την ιδιωτική πρωτοβουλία στην εκπαίδευση, που είναι πολιτικά, κοινωνικά και επιστημονικά απαράδεκτη. Τέλος, δεν υπάρχει απαιτούμενη μέριμνα για παροχή δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης για μαθητές με ολική αδυναμία πρόσβασης στο σχολείο.

Οι σχέσεις εργασίας στην Ειδική Εκπαίδευση

Η Ειδική Εκπαίδευση από την αρχή της ύπαρξής της στη χώρα μας παρέμεινε ένας από τους πιο υποστελεχωμένους και αδύναμους κλάδους της εκπαίδευσης.

Με πολύ κόπο και προσωπικές προσπάθειες στήριζαν την Ειδική Εκπαίδευση δάσκαλοι και νηπιαγωγοί. Το 80% έως 85% όλων των δομών της Ειδικής Εκπαίδευσης υπάρχει μόνο στην Α/θμια εκπαίδευση και από αυτές το 68% περίπου αποτελούν τα Τμήματα Ένταξης. Η Δ/θμια εκπαίδευση βασικά δεν παρέχει Ειδική Εκπαίδευση. Στην πραγματικότητα όλα σταματούν στο δημοτικό.

Εδώ και 13 χρόνια, οι απόφοιτοι των τμημάτων Ειδικής Αγωγής των Πανεπιστημίων Θεσσαλίας και Μακεδονίας παραμένουν όμηροι της αναπλήρωσης, πράγμα απαράδεκτο, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής. Φέτος δε, η Ειδική Εκπαίδευση καλύφθηκε αποκλειστικά με ΕΣΠΑ και με κοινωφελή προγράμματα του ΟΑΕΔ, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς τα απαραίτητα κριτήρια: της σταθερότητας και της συνέχειας.

Γενικότερα, οι διατάξεις που ορίζουν τις σχέσεις εργασίας μέσα στην ειδική αγωγή είναι κατακερματισμένες σε διάφορους νόμους, εγκυκλίους και προεδρικά διατάγματα, πράγμα που αφήνει το υπουργείο και την διοίκηση της εκπαίδευσης να ερμηνεύει κατά το δοκούν τα νομικά κείμενα, παραβιάζοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή εργασία, αλλά και στρέφοντας την μία επαγγελματική ομάδα ενάντια στην άλλη.

Αξίζει αυτή τη στιγμή που μιλάμε να αναφερθεί ότι μέσα σε μία σχολική μονάδα ειδικής αγωγής (πχ σε ένα Ειδικό Δημοτικό Σχολείο / Ειδικό Νηπιαγωγείο)  ενδέχεται να υπάρχουν οι εξής σχέσεις εργασίας:

·        Μόνιμοι δάσκαλοι / νηπιαγωγοί (με ή χωρίς κάποιου είδους εξειδίκευση).

·        Αναπληρωτές κρατικού προϋπολογισμού.

·        Αναπληρωτές ΕΣΠΑ.

·        Απασχολούμενοι επαγγελματίες από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ.

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου αποτελεί ένα αντίγραφο του προηγούμενου νόμου με την προσθήκη όλων των ρυθμίσεων που υπήρξαν διάσπαρτες σε διάφορους άλλους νόμους. Το Υπουργείο παλινδρομεί μεταξύ του διαχωριστικού μοντέλου και της προοπτικής της ένταξης και της συνεκπαίδευσης. Κυριαρχεί το ιατρικό μοντέλο. Ασχολείται κυρίως με θέματα υπηρεσιακού χαρακτήρα – στελέχωση ΣΜΕΑΕ, ΚΕΔΔΥ κλπ -, που σχετίζονται με την προσδοκώμενη ποιότητα της Ειδικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας και απαξιώνει όλους όσους την έχουν στηρίξει. Η ανάπτυξη ποιοτικής Ειδικής Εκπαίδευσης, στο πλαίσιο μιας πολιτικής ισότιμης συνεκπαίδευσης, από την οποία πρέπει να εμφορείται ολόκληρο το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης, μόνο ως ρητορικό σχήμα μπορεί να εκληφθεί στη πρόταση της Υπηρεσιακής Επιτροπής του Υπουργείου Παιδείας. Το σχέδιο νόμου κινείται στην λογική ότι η Ειδική Αγωγή αποτελεί ξεχωριστώ κλάδο από την Γενική και αγνοεί τις εξελίξεις στην παιδαγωγική επιστήμη αλλά και τις κατακτήσεις του παγκόσμιου αναπηρικού κινήματος, που τονίζουν ότι οι δομές της Ειδικής Εκπαίδευσης πρέπει να αποτελούν κομμάτι της Γενικής Εκπαίδευσης και η Ειδική Παιδαγωγική είναι προέκταση της Γενικής. Υιοθετεί μια διάκριση, στην οποία ο ειδικός και γενικός παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες, ενώ ο παιδαγωγικός τους στόχος είναι κοινός, η σχολική ένταξη και κοινωνική εξέλιξη των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Έρχεται σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία 2006), που επιβάλει στην πολιτεία να εκπαιδεύει παιδαγωγούς για όλους τους μαθητές χωρίς να αναγνωρίζει την ανάγκη για ειδική επιστημονική κατάρτιση ή παιδαγωγική εξειδίκευση, για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, μέσω ενός ενιαίου εκπαιδευτικού πλαισίου.         

Για μία ΕΝΙΑΙΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ Ειδική Εκπαίδευση

·            Άμεσος ευρύς σχεδιασμός και θέσπιση στόχων για το υποσύστημα της ειδικής εκπαίδευσης.

·            Γενναία χρηματοδότηση για την ύπαρξη σωστής υλικοτεχνικής υποδομής.

·            Προσβασιμότητα των μαθητών σε όλες τις δομές της εκπαίδευσης.

·            Διαρκείς στήριξη των ΣΜΕΑΕ και ενίσχυση του θεσμού του ολοήμερου ειδικού σχολείου, με προσανατολισμό πάντα σε ένα ενιαίο εκπαιδευτικό πλαίσιο για όλους τους μαθητές χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις.

·            Ίδρυση και λειτουργία τμημάτων ένταξης σε όλα ανεξαιρέτως τα γενικά σχολεία. 

·            Στελέχωση όλων των Παράλληλων Στηρίξεων και κατάργηση της νομικής κάλυψης της ιδιωτικής παράλληλης στήριξης. Ο θεσμός των τμημάτων ένταξης και αυτός της παράλληλης στήριξης εξυπηρετούν διαφορετικές εκπαιδευτικές ανάγκες (γνωμοδότηση Συνηγόρου του Παιδιού), και μπορούν να λειτουργούν ταυτόχρονα στις δομές τις εκπαίδευσης. 

·            Άμεση κάλυψη των τεράστιων αναγκών της Ειδικής Εκπαίδευσης από άρτια εκπαιδευμένο ΜΟΝΙΜΟ προσωπικό όλων των κλάδων.

·            Υπηρεσιακές μεταβολές των εργαζομένων στην Ειδική Εκπαίδευση με κριτήρια  εναρμονισμένα με της Γενικής εκπαίδευσης.

Επίλογος

Ο σεβασμός στην ειδική εκπαίδευση ως έννοια, στους εργαζόμενους που εργάζονται σε αυτή αλλά, κυρίως, στα ίδια τα άτομα με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες, θεωρούμε πως θα πρέπει να αποτελεί πρώτιστο μέλημα του κλάδου. Θέλουμε λοιπόν το σωματείο μας να έχει κυρίαρχο ρόλο στην αναμόρφωση της παιδείας των ατόμων που χρήζουν Ειδικής Εκπαίδευσης. 

Μία από τις προτεραιότητες της ΕΡΑ αποτελεί η ισχυροποίηση της Ειδικής Εκπαίδευσης, ως αναπόσπαστο τμήμα της Γενικής Εκπαίδευσης, με στόχο κανένα παιδί να μην παραμένει αποκλεισμένο από την δημόσια εκπαίδευση.  Σκοπός του εκπαιδευτικού κινήματος είναι η διεκδίκηση ενός συστήματος της Ειδικής Εκπαίδευσης, το οποίο θα συμβαδίζει με τις επιστημονικές εξελίξεις, θα χρηματοδοτείται με επαρκείς δημόσιους πόρους και θα στηρίζεται στην επιστημονική γνώση των εργαζομένων αλλά και τις ανάγκες και διεκδικήσεις των ίδιων των ατόμων με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες και των οικογενειών τους, με τρόπο δημοκρατικό και σε άμεσο διάλογο με τα κινήματα.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που βρίσκεται σε διαβούλευση και προτίθεται η νέα ηγεσία του Υπουργείου να φέρει προς ψήφιση, δεν αντιμετωπίζει τα χρόνια προβλήματα της Ειδικής Εκπαίδευσης και δεν δίνει απαντήσεις στην υποχρηματοδότηση. Δημιουργεί νέες δομές (ΣΔΕΥ-ΕΔΕΑΥ), που δεν υποστηρίζονται από ανάλογα κονδύλια, για τις οποίες δεν υπάρχει καν αναλογιστική οικονομική έκθεση, δεν δίνει καμία προοπτική για τη λειτουργία τους σε περίπτωση που δεν θα υπάρξει χρηματοδότηση από προγράμματα ΕΣΠΑ, και μετακυλύει την ευθύνη της αποτελεσματικότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στους εκπαιδευτικούς της Γενικής  Εκπαίδευσης.

Χωρίς την ανάλογη χρηματοδότηση, που είναι αναγκαία, αλλά και ανέφικτη με τις μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται, πολύ γρήγορα οι μαθητές με Αναπηρία και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες θα οδηγηθούν εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας, γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δεν θα μπορεί να τους υποστηρίξει, και θα ανοίξει διάπλατα ο δρόμος που θα τους οδηγεί είτε στις δομές ιδιωτικών συμφερόντων, είτε στο σπίτι τους, για όσες από τις οικογένειες δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά. Συγχρόνως, θα οδηγεί σε περαιτέρω υποβάθμιση την γενική εκπαίδευση, αφού η συνεκπαίδευση δεν θα υποστηρίζεται. Επομένως, χωρίς απαντήσεις στα προαπαιτούμενα, το νομοσχέδιο θα πρέπει να ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ. Τα θέματα εργασιακών σχέσεων που επιδιώκει να ρυθμίσει μπορούν να λυθούν και με άλλους τρόπους.

Εκπαιδευτικοί Ριζοσπαστικής Αριστεράς